سحرم هاتف میخانه به دولتخواهی از حافظ شیرازی غزل 488

1 سحرم هاتف میخانه به دولتخواهی گفت بازآی که دیرینه این درگاهی

2 همچو جم جرعه ما کش که ز سر دو جهان پرتو جام جهان بین دهدت آگاهی

3 بر در میکده رندان قلندر باشند که ستانند و دهند افسر شاهنشاهی

4 خشت زیر سر و بر تارک هفت اختر پای دست قدرت نگر و منصب صاحب جاهی

5 سر ما و در میخانه که طرف بامش به فلک بر شد و دیوار بدین کوتاهی

6 قطع این مرحله بی همرهی خضر مکن ظلمات است بترس از خطر گمراهی

7 اگرت سلطنت فقر ببخشند ای دل کمترین ملک تو از ماه بود تا ماهی

8 تو دم فقر ندانی زدن از دست مده مسند خواجگی و مجلس تورانشاهی

9 حافظ خام طمع شرمی از این قصه بدار عملت چیست که فردوس برین می‌خواهی