سحر طلو‌ع گل دعا که مراد از بیدل دهلوی غزل 1159

1 سحر طلو‌ع گل دعا که مراد اهل همم رسد دل‌سرد مردهٔ‌ حرص را همه دود آه و الم رسد

2 هوس حلاوه حرص و کد سحر و گل‌ دگر آورد که ‌دم وداع حواس کس‌ کمر و کلاه ‌و علم رسد

3 دل‌ طامع و گلهٔ‌ عطا، دم‌ گرم و سرد سوالها که دهد مراد گدا مگر مدد دوام کرم رسد

4 سر حرص و مصدر دردسر مسراگل‌گهر دگر که هلاک حاصل مال را همه دم ملال درم رسد

5 سر و کار عالم مرده دم هوس مطالعه ‌کرد کم که علوّ ‌گرد هوا علم همه در سواد عدم رسد

6 دل ساده ی هوس و هوا همه را مسلم مدعا ره دور گرد امل اگر گره آورد گهرم رسد

7 که دهد مصالح کام دل ‌که دمد دگر گل طالعم سحر اردمد رمد آورد عسل ‌ار دهدهمه‌سم‌رسد

8 رگ‌ و هم علم و عمل گسل‌، مگسل حلاوه درد دل که مراد اگرهمه‌دل‌رسددل‌دردوحوصله‌کم رسد

9 رم‌طور مصرع‌بیدلم‌، دم‌و دود سلسله‌ام رسا کمک د‌‌و عالم امل دمد که سراسر علمم رسد