1 سحر کیفیت دیدار از ایینه پرسیدم به حیرت رفت چندانی ‌که من هم محو‌ گر‌دیدم

2 به ذوق وحشتی از خود تهی‌ کردم جهانی را جنون چندین نیستان‌ کاشت تا یک ناله دزدیدم

3 به عریانی خیالم ناز چندین پیرهن دارد سواد فقر پرورده‌ست یکسر در شب عیدم

4 ز افسون نفس بر خود نبستم تهمت هستی شعاعی رشته پیدا کرد بر خورشید پیچیدم

5 ندامت در خور گل ‌کردن آگاهی است اینجا کف افسوس گردید آنقدر چشمی که مالیدم

6 نی این محفلم از ساز عیش من چه می‌پرسی به صد حسرت لبی وا کردم اما ناله خندیدم

7 به شوخی ‌گردشی از چشم تصویرم نمی‌آید که من در خانهٔ نقاش پیش از رنگ گردیدم

8 ز آتش‌ گل نکرد افسانهٔ یأس سپند من تپیدن با دلم حرف وداعی داشت نالیدم

9 نه آهنگی ‌است نی سازم نه انجامی نه آغازم به فهم خویش می‌نازم نمی‌دانم چه فهمیدم

10 اگر خود را تو می‌دانم و گر غیر تو می‌خوانم به حکم عجز حیرانم چه تحقیق و چه تقلیدم

11 چراغ حسرت دیدار خاموشی نمی‌داند تحیر ناله بود اما من بیهوش نشنیدم

12 ندانم سایهٔ سرو روان کیستم بیدل به رنگی رفته‌ام از خود که پنداری خرامیدم