1 سحر بلبل حکایت با صبا کرد که عشقِ رویِ گل با ما چه‌ها کرد

2 از آن رنگِ رُخَم، خون در دل افتاد وز آن گلشن، به خارم مبتلا کرد

3 غلامِ همتِ آن نازنینم که کار خیر بی روی و ریا کرد

4 من از بیگانگان دیگر ننالم که با من هر چه کرد آن آشنا کرد

5 گر از سلطان طمع کردم، خطا بود ور از دلبر وفا جُستَم، جفا کرد

6 خوشش باد آن نسیمِ صبحگاهی که دردِ شب نشینان را دوا کرد

7 نقابِ گل کَشید و زلفِ سُنبل گره بندِ قبای غنچه وا کرد

8 به هر سو بلبلِ عاشق در افغان تَنَعُّم از میان، بادِ صبا کرد

9 بشارت بَر به کویِ می فروشان که حافظ توبه از زهدِ ریا کرد

10 وفا از خواجگانِ شهر با من کمالِ دولت و دین بوالوفا کرد