سحر دل، خود به خود فریاد می‌کرد از فایز دوبیتی‌ 49

1 اگر دوران دهد بر بادم ای دوست وگر هجران کند بنیادم ای دوست

2 مکن باور که فایز چشم و زلفش رود از خاطر و از یادم ای دوست

1 رخ تو کعبه و محراب ابروت صفا و مروه این چشمان جادوت

2 طواف کوی حسنت حج فایز حجر آن خال باشد کوست برروت

1 بتا از کجرویهایت شکایت ولی با کس نگویم این حکایت

2 اگر در کلبه فایز نهی گام کنم جانم نثار خاک پایت