سحر باد صبا از ساحت کوی تو می‌آمد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 سحر باد صبا از ساحت کوی تو می‌آمد که با وی بر مشام جان من بوی تو می‌آمد
2 روان شد جوی خون تازه از زخم درون من همانا بوی مشک از ناف آهوی تو می‌آمد
3 چو خُمِّ باده می جوشید مغزم دوش از مستی به یاد من نگاه چشم جادوی تو می‌آمد
4 دلم در خون همی‌غلتید چون بسمل که از هرسو بر او زخمی ز یاد تیغ ابروی تو می‌آمد
5 به قصد کعبه مُحرِم شد دلم دوش از سر مستی چو از دنبال او رفتم به مشکوی تو می‌آمد
6 ز کوی می‌فروشان های‌هو برخاست دانستم که بر گوش دل مستان هیاهوی تو می‌آمد
7 دل دیوانه از هامون به سوی شهر شد مایل به یادش گوییا زنجیر گیسوی تو می‌آمد
ادامه توضیحات شاعر