ساقی حدیثِ سرو و گل و لاله از حافظ شیرازی غزل 225

1 ساقی حدیثِ سرو و گل و لاله می‌رود وین بحث با ثَلاثِهٔ غَسّاله می‌رود

2 مِی ده که نوعروسِ چمن حَدِّ حُسن یافت کار این زمان ز صنعتِ دَلّالِه می‌رود

3 شِکَّرشِکن شَوَند همه طوطیانِ هند زین قندِ پارسی که به بَنگاله می‌رود

4 طِیِّ مکان ببین و زمان در سلوکِ شعر کاین طفل یک شبه رَهِ یک ساله می‌رود

5 آن چشمِ جادوانهٔ عابدفریب بین کش کاروانِ سِحْر ز دنباله می‌رود

6 از رَه مَرو به عشوهٔ دنیا که این عجوز مکّاره می‌نشیند و مُحتاله می‌رود

7 بادِ بهار می‌وزد از گُلْسِتانِ شاه وز ژاله باده در قدحِ لاله می‌رود

8 حافظ ز شوقِ مجلس سلطان غیاثِ دین غافل مشو که کارِ تو از ناله می‌رود