دست از ساغر امید کشیدن دارد از کلیم غزل 228

1 دست از ساغر امید کشیدن دارد لب پیمانه خالی چه مکیدن دارد

2 تا کی از غیرت او بر سر آتش باشم ای حریفان پر پروانه بریدن دارد

3 سخنم می شنود با همه بی پروائی حرف بیربط ز دیوانه شنیدن دارد

4 پستی بخت بلندم ز سپهر دونست زیر سقفی که نگونست خمیدن دارد

5 دل بخون تا نطپید اشک قراری نگرفت از پی طایر بسمل چه دویدن دارد

6 عاقبت زاهد سر در قدح باده نهاد بسکه عادت بدهن آب کشیدن دارد

7 کارم از ضعف چنان شد که زجا می پردم دیده هر گاه که آهنگ پریدن دارد

8 پر گر از ناوک بیداد بود عاریه کن در ره عشق بپروانه رسیدن دارد

9 رایگان منت آزار هم از چرخ مکش نمک زخم ازین سفله خریدن دارد

10 می برد آینه همراه بکوی تو کلیم که چنان می رود از راه که دیدن دارد