ساغر عیش ابد گرچه به دستم از طغرل احراری غزل 133

1 ساغر عیش ابد گرچه به دستم دادند راه راحت همه از جام الستم دادند

2 کاروانان قضا و قدر از هشیاری چون حنا بسته مرا بر کف مستم دادند

3 هرکجا باشم اگر بی‌اثر داغ نیم شعله شوقم و بر خاک نشستم دادند

4 به سفالی نرسد ساز درست‌آیینم چینی‌ام گرچه ز فغفور شکستم دادند

5 بود تحقیق عدم صورت امکان وجود نیستی آیینه‌ای بود ز هستم دادند

6 صید مطلب نشود بسته قلاب هوس ماهی بحر ادب گر چه به شستم دادند

7 خانه‌بر‌دوش خیالم به سخن همچو حباب واژگونی همه از طالع پستم دادند

8 چه خوش است مصرع دریای معانی طغرل وصل می‌خواستم آیینه به دستم دادند