صفی دین پس ازین زخمهای از ظهیر فاریابی قطعه 94

1 منم امروز و دلی زانده گیتی به دو نیم بیم آنست هنوزم که به جان باشد بیم

2 نه مرا مسکن و ماوی،نه مرا خانه و جای نه مرا مونس و غمخور،نه مرا یارو ندیم

1 گفتار تلخ از آن لب شیرین نه در خورست خوش کن عبارتت که خطت هرچه خوشتر است

2 بگشای لب به پرسش من گرچه گفته ام کان قفل لعل بابت آن درج گوهر است

1 دادیم دل به دست تو در پای مفکنش غافل مشو ز ناله و زاری و شیونش

2 چون دست در غمت زد و پا استوار کرد گر دست می نگیری در پا میفکنش