غم پنهاں که بی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 56

1 دلت می لرزد از اندیشهٔ مرگ ز بیمش زرد مانند زریری

2 به خود باز آ خودی را پخته تر گیر اگر گیری ، پس از مردن نمیری

1 بجان من که جان نقش تن انگیخت هوای جلوه این گل را دو رو کرد

2 هزاران شیوه دارد جان بیتاب بدن گردد چو با یک شیوه خو کرد

1 جهد کن در بیخودی خود را بیاب زود تر والله اعلم بالصواب

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران