غم با دلت آشناست ای فیض از فیض کاشانی غزل 497

1 غم با دلت آشناست ای فیض جانت هدف بلاست ای فیض

2 هر درد و غمی که روز و شب زاد بر جان و دلت قضاست ای فیض

3 هر فتنه که از سپهر آید اندر سر تست جایش ای فیض

4 خم و دردی که از حبیبت بی مرهم و بی دواست ای فیض

5 چه زخم و چه درد هرچه او کرد هم مرهم و هم شفاست ای فیض

6 رد تو دوا غم تو شادیست چون روی تو با خداست ای فیض

7 حاشا که ز غم کنی شکایت دانی چو غم از کجاست ای فیض