غم درآمد ز درم چون ز برم از شاطرعباس صبوحی غزل 20

1 غم درآمد ز درم چون ز برم یار برفت عیش و نوش و طربم، جمله به یکبار برفت

2 بنوشتم چو ز بی مهریت ای مه، شرحی آتش افتاد به لوح و، قلم از کار برفت

3 خواست نرگس که به چشم تو کند همچشمی نتوانست، سر افکنده و بیمار برفت

4 مگر از روی تو، بلبل سخنی گفت به گل که بزد چاک گریبان و، ز گلزار برفت؟

5 چهره زرد من، از هجر رخت گلگون شد بس که خون دلم از دیده به رخسار برفت