سادات به یک بار همه مهجورند از سنایی غزنوی رباعی 158

1 سادات به یک بار همه مهجورند کز سایهٔ حشمت تو مهتر دورند

2 از غایت مهر تو به دل رنجورند گر شکر تو گویند به جان معذورند