1 باد صبا به نافه چینت نمی رسد بویی به عاشقان غمینت نمی رسد

2 خاک توایم و چشم تو بر ما نمی فتد ماهی و پرتوی به زمینت نمی رسد

3 شمعی که آسمان و زمین زو منوّر است در روشنی به عکس جبینت نمی رسد

4 گفتم که کام دل بستانم ز لعل تو دستم به پسته شکرینت نمی رسد

5 ای دُرج لعل دوست مگر خاتم جمی زین سان که دست کس به نگینت نمی رسد

6 هرگز ترا چنان که تویی کس نشان نداد پای گمان به حدّ یقینت نمی رسد

7 ای زلف دوست! بر رخ او مسکنت چراست تو کافری بهشت برینت نمی رسد

8 مفتی مپوی در پی رندان که امر و نهی بر عاشقان بی دل و دینت نمی رسد

9 ای دل ! خوش است ناله بلبل ز شوق گل لیکن به ناله های حزینت نمی رسد

10 با خار غم بساز اگرت گل به دست نیست کز گلشن زمانه جُزینت نمی رسد

11 بردی جلال گوی فصاحت ز روزگار شعر کسی به نظم متینت نمی رسد