صباح عید ز بهر صبوح برخیزند از حسین خوارزمی غزل 105

1 صباح عید ز بهر صبوح برخیزند بر آتش دل ما آب زندگی ریزند

2 بحال گوشه نشینان بغمزه پردازند هزار فتنه بهر گوشه ای برانگیزند

3 نفس نفس چو مسیحا ز لب شفا بخشند زمان زمان بجفا چون زمانه بستیزند

4 چو عشق کشته خود را حساب تازه دهد ز کشته گشتن خود عاشقان نپرهیزند

5 کسی ز خویش چو ره در حریم یار نه برد ز باده مست شوند و ز خویش بگریزند

6 چو لوح عالم علوی قرارگاه شماست در این رصدگه خاکی چو می برانگیزند

7 حسین چون ز هوای حبیب خاک شود عبیر و عطر بهشتی ز خاکش آمیزند