1 صبا ای پیک مشتاقان قدم فهمیده نه سویش که رنگم می‌پرد گر می‌تپد گرد از سرکویش

2 نفس تا می‌کشم در نالهٔ زنجیر می‌غلتم گرفتارم نمی‌دانم چه مضمونست گیسویش

3 تو هم ای دیده محو شوق باش و بیخودیها کن که عالم خانهٔ آیینه است از حیرت رویش

4 دل یاقوت خون گردیده‌ای در حسرت لعلش رم آهو به خاک افتاده‌ای از چشم جادویش

5 چو سرو آزاد شو یا همچو شمع از خویش بیرون‌آ به لب‌ گر مصرعی داری ز وصف قد دلجویش

6 غبارآلود هستی‌ گر همه تا آسمان بالد چو ماه نو همان پهلوخور عجز است پهلویش

7 شکست شیشهٔ من ناکجا فریاد بر دارد تغافل رفت بر طاق بلند از چین ابرویش

8 دو روزی پیش ازین با یار در یک پیرهن بودم کنون از هر گلم باید کشیدن منت بویش

9 غبار آرمیدن برده‌اند از خاک این صحرا سواد وحشتی روشن‌ کنید از چشم آهویش

10 کباب وحشت اشکم‌ که چون بیدست و پا گردد به سر غلتیدنی زین عرصه بیرون می‌برد گویش

11 به وصل از ناتوانی رنج هجران می‌کشم بیدل ندارم آنقدر جرأت که چشمی واکنم سویش