1 رودکی چنگ بر گرفت و نواخت باده انداز، کو سرود انداخت
2 زان عقیقین میی، که هر که بدید از عقیق گداخته نشناخت
3 هر دو یک گوهرند، لیک به طبع این بیفسرد و آن دگر بگداخت
4 نابسوده دو دست رنگین کرد ناچشیده به تارک اندر تاخت
1 هر باد، که از سوی بخارا به من آید با بوی گل و مشک و نسیم سمن آید
2 بر هر زن و هر مرد، کجا بروزد آن باد گویی: مگر آن باد همی از ختن آید
1 زلف ترا جیم که کرد؟ آن که کرد خال تو را نقطهٔ آن جیم کرد
2 وآن دهن تنگ تو گویی کسی دانگکی نار به دو نیم کرد
1 مرد مرادی، نه همانا که مرد مرگ چنان خواجه نه کاریست خرد
2 جان گرامی به پدر باز داد کالبد تیره به مادر سپرد
1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار