گرد گلت کشید ز عنبر حصار از فضولی بغدادی غزل 227

1 گرد گلت کشید ز عنبر حصار خط شد شاهد جمال ترا پرده دار خط

2 بنشست گرد رشک بر آیینه ماه را تا ماه من نمود بگرد عذار خط

3 روزم بسان شمع سیه شد ز دود آه تا سر زد از خواشی رخسار یار خط

4 خطی نیافتیم بمضمون خط یار خواندیم از صحیفه دوران هزار خط

5 از دل که سوخت اشک نشان ماند بر رخم چون مرده که ماند ازو یادگار خط

6 مرده دلیم چون نخراشیم سینه را رسم مقررست بلوح مزار خط

7 بی خط او چه سود فضولی ز زندگی درکش بحرف هستی خود زینهار خط