روزنی جز زخم تیرش از عبدالقادر گیلانی غزل 17

1 روزنی جز زخم تیرش در سرای تن مباد غیر داغ حسرتش تا بام آن روزن مباد

2 عاشق روی بتان یا رب مبادا هیچکس ورکسی عاشق شود یارا به سان من مباد

3 کرده از تیرجفا هر لحظه چاکی در دلم آنکه از خاریش هرگز چاک در دامن مباد

4 مهرومه را روشنی از پرتو رخسار توست بی رخت هرگز چراغ مهر ومه روشن مباد

5 جنّت عاشق چو باشد بعد مردن کوی یار مرغ جانم را جز آن دیوار و در مسکن مباد

6 آرزو دارم که در عشقت تن بیمار من خالی از افغان وزاری فارغ از شیون مباد

7 تاج شاهی چون شود با خاک یکسان عاقبت افسر محیی به جز خاکستر گلخن مباد