روم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 216

1 روم به حجره خیاط عاشقان فردا من درازقبا با هزار گز سودا

2 ببردت ز یزید و بدوزدت بر زید بدین یکی کندت جفت و زان دگر عذرا

3 بدان یکیت بدوزد که دل نهی همه عمر زهی بریشم و بخیه زهی ید بیضا

4 چو دل تمام نهادی ز هجر بشکافد به زخم نادره مقراض اهبطوا منها

5 ز جمع کردن و تفریق او شدم حیران به ثبت و محو چو تلوین خاطر شیدا

6 دل‌ست تخته پرخاک او مهندس دل زهی رسوم و رقوم و حقایق و اسما

7 تو را چو در دگری ضرب کرد همچو عدد ز ضرب خود چه نتیجه همی‌کند پیدا

8 چو ضرب دیدی اکنون بیا و قسمت بین که قطره‌ای را چون بخش کرد در دریا

9 به جبر جمله اضداد را مقابله کرد خمش که فکر دراشکست زین عجایب‌ها