رخسار بدست زلف جادو دادی از نیر تبریزی رباعی 10

1 چون کاروان دشت بلا ره بشام کرد صبح امید اهل حرم رو بشام کرد

2 قوم یهود از پی تأئید کیش خویش ؟؟ را به ستن دست اهتمام کرد

1 امروز خرمن گل و نسرین و سوسنست وینمونه بازغالیه و مشگ ولادنست

2 ای کز سرم میگذری باش یک زمان کافشانمت بپای روانی که در تن است

1 آن نه زلفیست که پیچیده بدور ذقن است چنبر لاله و نسرین و گل و یاسمن است

2 آن نه چشمست و نه ابرو و نه مژگان دراز آفت جان و بلای سر و آزار تن است