غم کرد ریاض جان مه و سال از خاقانی شروانی رباعی 2

1 عیسی لب است یار و دم از من دریغ داشت بیمار او شدم قدم از من دریغ داشت

2 آخر چه معنی آرم از آن آفتاب‌روی کو بوی خود به صبح‌دم از من دریغ داشت

1 می‌خور که جهان حریف جوی است آفاق ز سبزه تازه روی است

2 بر عیش زدند ناف عالم اکنون که بهار نافه بوی است

1 پای گریز نیست که گردون کمان‌کش است جای فزاع نیست که گیتی مشوش است

2 ماویز در فلک که نه بس چرب مشرب است برخیز از جهان که نه بس خوب مفرش است