برخیز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2624

1 برخیز که جان است و جهان است و جوانی خورشید برآمد بنگر نورفشانی

2 آن حسن که در خواب همی‌جست زلیخا ای یوسف ایام به صد ره به از آنی

3 برخیز که آویخت ترازوی قیامت برسنج ببین که سبکی یا تو گرانی

4 هر سوی نشانی است ز مخلوق به خالق قانع نشود عاشق بی‌دل به نشانی

5 هر لحظه ز گردون برسد بانگ که ای گاو ما راه سعادت بنمودیم تو دانی

6 برخیز و بیا دبدبه عمر ابد بین تا بازرهی زود از این عالم فانی

7 او عمر عزیزی است از او چاره نداری او جان جهان آمد و تو نقش جهانی

8 بر صورت سنگین بزند روح پذیرد حیف است کز این روح تو محروم بمانی

9 او کان عقیق آمد و سرمایه کان‌ها در کان عقیق آی چه دربند دکانی