سعدی شیرازی

سعدی شیرازی

سعدی شیرازی
سعدی شیرازی

برخیز که می‌رود زمستان از سعدی شیرازی غزل 447

غزل 447 ام از 1930 غزلیات

برخیز که می‌رود زمستان

1 برخیز که می‌رود زمستان بگشای در سرای بستان

2 نارنج و بنفشه بر طبق نه منقل بگذار در شبستان

3 وین پرده بگوی تا به یک بار زحمت ببرد ز پیش ایوان

4 برخیز که باد صبح نوروز در باغچه می‌کند گل افشان

5 خاموشی بلبلان مشتاق در موسم گل ندارد امکان

6 آواز دهل نهان نماند در زیر گلیم و عشق پنهان

7 بوی گل بامداد نوروز و آواز خوش هزاردستان

8 بس جامه فروخته‌ست و دستار بس خانه که سوخته‌ست و دکان

9 ما را سر دوست بر کنار است آنک سر دشمنان و سندان

10 چشمی که به دوست برکند دوست بر هم ننهد ز تیرباران

11 سعدی چو به میوه می‌رسد دست سهل است جفای بوستانبان

عکس نوشته
کامنت

سوالات متداول درباره شعر برخیز که می‌رود زمستان

شاعر شعر برخیز که می‌رود زمستان چه کسی است ؟

شاعر شعر برخیز که می‌رود زمستان سعدی شیرازی می باشد.

شعر برخیز که می‌رود زمستان در چه دوره‌ای سروده شده است؟

این شعر در قرن 7 سروده شده است.

قالب شعر برخیز که می‌رود زمستان چیست ؟

قالب شعر برخیز که می‌رود زمستان غزل است

مضمون اصلی شعر برخیز که می‌رود زمستان چیست؟

این شعر در دسته‌بندی شعر شاد, شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عاشقانه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر شاد, شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عاشقانه, می‌نوشی است.
بنر