خیز و به ایام گل بادهٔ از خاقانی شروانی غزل 192

1 خیز و به ایام گل بادهٔ گلگون بیار نوبت دی فوت شد نوبت اکنون بیار

2 دست مقامر ببوس نقش حریفان بخواه بزم صبوحی بساز نزل دگرگون بیار

3 شاهد دل ناشتاست درد زبان گز بده مطرب جان خوش نواست نغمهٔ موزون بیار

4 شرط صبوحی بود گاو زر و خون رز خون سیاوش بده، گاو فریدون بیار

5 پیش که یاوه شوند خرد وشاقان چرخ بر بر گل عارضان ساغر گلگون بیار

6 باده به کم کاسگان تا خط بغداد ده بهر لب خاصگان یک دو خط افزون بیار

7 غصهٔ ایام ریخت خون چو خاقانیی شو دیت خون او زان می چون خون بیار