به عزم جلوه چو آن گلعذار از قدسی مشهدی غزل 221

1 به عزم جلوه چو آن گلعذار برخیزد نشان عافیت از روزگار برخیزد

2 ز شوق تیر نگنجند آهوان در پوست به عزم صید چو آن شهسوار برخیزد

3 اگر به مرده صد ساله بگذری ز لحد ز شوق روی تو بی‌اختیار برخیزد

4 به سوی من چو گذر کرده‌ای دمی بنشین که حسرت از دل امیدوار برخیزد

5 غم فراق تو چون تیغ بر میان بندد ز زندگانی خضر اعتبار برخیزد

6 ز ابر دیده ازان سیل اشک می‌بارم که غیر ازان سر کو، چون غبار برخیزد

7 به داغ عشق تو قدسی چو جان دهد، ز گلش به جای سبزه، دل داغدار برخیزد