باز از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 24

1 باز گردید ای رسولان خجل زر شما را دل به من آرید دل

2 این زر من بر سر آن زر نهید کوری تن فرج استر را دهید

3 فرج استر لایق حلقهٔ زرست زر عاشق روی زرد اصفرست

4 که نظرگاه خداوندست آن کز نظرانداز خورشیدست کان

5 کو نظرگاه شعاع آفتاب کو نظرگاه خداوند لباب

6 از گرفت من ز جان اسپر کنید گرچه اکنون هم گرفتار منید

7 مرغ فتنه دانه بر بامست او پر گشاده بستهٔ دامست او

8 چون به دانه داد او دل را به جان ناگرفته مر ورا بگرفته دان

9 آن نظرها که به دانه می‌کند آن گره دان کو به پا برمی‌زند

10 دانه گوید گر تو می‌دزدی نظر من همی دزدم ز تو صبر و مقر

11 چون کشیدت آن نظر اندر پیم پس بدانی کز تو من غافل نیم