یاد باد آن که ز ما وقتِ سفر از حافظ شیرازی غزل 138

1 یاد باد آن که ز ما وقتِ سفر یاد نکرد به وداعی دلِ غمدیدهٔ ما شاد نکرد

2 آن جوانبخت که می‌زد رقمِ خیر و قبول بندهٔ پیر ندانم ز چه آزاد نکرد

3 کاغذین جامه به خوناب بشویم که فلک رهنمونیم به پایِ عَلَمِ داد نکرد

4 دل به امّیدِ صدایی که مگر در تو رسد ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد

5 سایه تا بازگرفتی ز چمن مرغِ سحر آشیان در شِکَنِ طُرِّهٔ شمشاد نکرد

6 شاید ار پیکِ صبا، از تو بیاموزد کار زان که چالاکتر از این حرکت باد نکرد

7 کِلْکِ مَشّاطِهٔ صُنعَش نَکِشد نقشِ مراد هر که اقرار بدین حُسنِ خداداد نکرد

8 مطربا پرده بگردان و بزن راهِ عراق که بدین راه بشد یار و ز ما یاد نکرد

9 غزلیاتِ عراقیست سرودِ حافظ که شنید این رهِ دلسوز؟ که فریاد نکرد