یاد ایامی که سوی ما خرامی از طغرل احراری غزل 289

1 یاد ایامی که سوی ما خرامی داشتی با کف از میخانه الطاف جامی داشتی!

2 از بهار عارضت نظاره‌ام می‌چید گل چون نگه در خانه چشمم مقامی داشتی

3 انجمن‌آرای بزم ما حدیث وصل بود حیف گفتاری که زان شکر به کامی داشتی!

4 از طریق و شیوه عهد و وفا گشتی برون با مروت بین خوبان گر چه نامی داشتی

5 مژده و پیغام قاصد بود انفاس مسیح از لب جان‌بخش با ما گر پیامی داشتی!

6 خاص بود مر عام را و عام بود مر خاص را از نوازش‌ها که لطف خاص و عامی داشتی

7 کلبه ما طغرل از خورشید پرتو می‌زند سوی این کاشانه گویا سیر بامی داشتی!