1 یاد آن جلوه ز چشمم‌ گره اشک‌ گشاست شوق دیدار پرستان چقدر آینه ‌زاست

2 نذر کویی ‌ست غبار به هوا رفته‌ ی من باخبر باش که دنبالهٔ این سرمه‌رساست

3 پیری‌ام سر خط تحقیق فنا روشن‌ کرد حلقهٔ قامت من عینک نقش‌ کف پاست

4 خلوت‌آرای خیال ادب دیداریم هرکجا آینه‌ای هست غبار دل ماست

5 آنقدرسعی به آبادی ما لازم نیست خانهٔ چشم به امداد نگاهی برپاست

6 خاک هم شوخی‌اندز غباری دارد شرط افتادگی آن است ‌که نتوان برخاست

7 آتش از چهرهٔ زرین اثر زر ندهد دین به دنیا مفروشید که دنیا دنیاست

8 غنچه زان پیش که آهنگ نفس ساز کند جرس قافلهٔ رنگ طرب‌، یأس نو است

9 شوکت حسن‌ که لشکرکش نازست اینجا عمرها شد صف مژگان بتان رو به قفاست

10 بینوا نیست دل از جوش‌کدورت بیدل شیشه را سنگ ستم آینهٔ حسن صداست