طغرل احراری

طغرل احراری

طغرل احراری
طغرل احراری

به یاد خنده آن لعل میگون از طغرل احراری غزل 277

غزل 277 ام از 326 غزلیات

به یاد خنده آن لعل میگون

1 به یاد خنده آن لعل میگون شدم چون غنچه در این باغ دلخون

2 سواد زلف او شد سر خط من بود سرمشق من این بخت واژون

3 نهال قامتش ممتاز باشد به باغ اعتبار از سرو موزون

4 کش از رنگ حنا دست هوس را که از خونم بود پای تو گلگون!

5 ز هجران تو دریای سرشکم تلاطم می‌کند چون موج جیحون

6 به هم آغشته در سرخ و سفیدی رخش مانند برف و قطره خون

7 به نزد کوهکن یکسان نماید فراز و شیب کوه و دشت و هامون

8 بود رنگ رخ عذرا ز وامق طراز دامن لیلی ز مجنون

9 به یاد نرگس و زلف تو طغرل شدم چون عین کاف و حلقه نون!

عکس نوشته
کامنت

سوالات متداول درباره شعر به یاد خنده آن لعل میگون

شاعر شعر به یاد خنده آن لعل میگون چه کسی است ؟

شاعر شعر به یاد خنده آن لعل میگون طغرل احراری می باشد.

شعر به یاد خنده آن لعل میگون در چه دوره‌ای سروده شده است؟

این شعر در قرن 14 سروده شده است.

قالب شعر به یاد خنده آن لعل میگون چیست ؟

قالب شعر به یاد خنده آن لعل میگون غزل است

مضمون اصلی شعر به یاد خنده آن لعل میگون چیست؟

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عارفانه, عاشقانه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عارفانه, عاشقانه, می‌نوشی است.
بنر