نفی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 176

1 نفی آن یک چیز و اثباتش رواست چون جهت شد مختلف نسبت دوتاست

2 ما رمیت اذ رمیت از نسبتست نفی و اثباتست و هر دو مثبتست

3 آن تو افکندی چو بر دست تو بود تو نه افکندی که قوت حق نمود

4 زور آدم‌زاد را حدی بود مشت خاک اشکست لشکر کی شود

5 مشت مشت تست و افکندن ز ماست زین دو نسبت نفی و اثباتش رواست

6 یعرفون الانبیا اضدادهم مثل ما لا یشتبه اولادهم

7 همچو فرزندان خود دانندشان منکران با صد دلیل و صد نشان

8 لیک از رشک و حسد پنهان کنند خویشتن را بر ندانم می‌زنند

9 پس چو یعرف گفت چون جای دگر گفت لایعرفهم غیری فذر

10 انهم تحت قبابی کامنون جز که یزدانشان نداند ز آزمون

11 هم بنسبت گیر این مفتوح را که بدانی و ندانی نوح را