بازآی و دل تنگ مرا مونس از حافظ شیرازی غزل 272

1 بازآی و دل تنگ مرا مونس جان باش وین سوخته را محرم اسرار نهان باش

2 زان باده که در میکده عشق فروشند ما را دو سه ساغر بده و گو رمضان باش

3 در خرقه چو آتش زدی ای عارف سالک جهدی کن و سرحلقه رندان جهان باش

4 دلدار که گفتا به توام دل نگران است گو می‌رسم اینک به سلامت نگران باش

5 خون شد دلم از حسرت آن لعل روان بخش ای درج محبت به همان مهر و نشان باش

6 تا بر دلش از غصه غباری ننشیند ای سیل سرشک از عقب نامه روان باش

7 حافظ که هوس می‌کندش جام جهان بین گو در نظر آصف جمشید مکان باش