بر رخش زلف عاشق از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 54

1 بر رخش زلف عاشق است چو من لاجرم همچو منش نیست قرار

2 من و زلفین او نگونساریم او چرا بر گل است و من بر خار؟

3 همچو چشمم توانگر است لبم آن به لعل، این به لؤلؤ شهوار

4 تا به خاک اندرت نگرداند خاک و ماک از تو بر ندارد کار

5 رگ که با پیشیار بنمایی دل تو خوش کند به خوش گفتار

6 باد یک چند بر تو پیماید اند کاو را روان بود بازار

7 لعل می را ز درج خم برکش در کدو نیمه کن، به پیش من آر

8 زن و دخترش گشته مویه کنان رخ کرده به ناخنان شدکار