1 قدحی نوش کن و جرعه به مخموران ده نوشدارو ز لب لعل به رنجوران ده

2 تا رود عافیت مردم مستور به باد خبر مستی آن غمزه به مستوران ده

3 گفته ای هر که کشد هجر به وصلم برسد ای صبا! لطف کن این مژده به مهجوران ده

4 دل ما گرم و هوا گرم و بیابان در پیش شربتی سرد اگرت هست به محروران ده

5 دیده یک لحظه مدار از رخ خوبان خالی چشم را روشنی از طلعت منظوران ده

6 شب ما تیره شد ای ماه دل افروز برآی نور رویت به شب تیره بی نوران ده

7 به گدایی درت نام برآورد جلال منصب سلطنت وصل به مشهوران ده