قدح بیار که من خانه از بابافغانی شیرازی غزل 399

1 قدح بیار که من خانه سوز و دیر پرستم ز جام جرعه چه خیزد سرقرابه شکستم

2 گهی شکایت مستی و گاه طعنه ی توبه نرسته ام ز زبانها بهر طریق که هستم

3 بمجلسی که رسیدم سپند بودم و آتش کدام روز ببزمی برای عیش نشستم

4 هزار خار کشیدم ز دیده بر سر کویش که هیچ کس ز ترحم گلی نداد به دستم

5 نه در طریقه ی مستی و آفتاب پرستی به هیچ مرتبه پیدا نشد ستاره پرستم

6 هزار جام جم اینجا بجرعه ییست فغانی چنانکه بود ادا کردم این ترانه، نه مستم