دلا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2662

1 دلا رو رو همان خون شو که بودی بدان صحرا و هامون شو که بودی

2 در این خاکستر هستی چو غلطی در آتشدان و کانون شو که بودی

3 در این چون شد چگونه چند مانی بدان تصریف بی‌چون شو که بودی

4 نه گاوی که کشی بیگار گردون بر آن بالای گردون شو که بودی

5 در این کاهش چو بیماران دقی به عمر روزافزون شو که بودی

6 زبون طب افلاطون چه باشی فلاطون فلاطون شو که بودی

7 ایم هو کی اسیرانه چه باشی همان سلطان و بارون شو که بودی

8 اگر رویین تنی جسم آفت توست همان جان فریدون شو که بودی

9 همان اقبال و دولت بین که دیدی همان بخت همایون شو که بودی

10 رها کن نظم کردن درها را به دریا در مکنون شو که بودی