کس کار تنک حوصله را تنگ نگیرد از قدسی مشهدی غزل 274

1 کس کار تنک حوصله را تنگ نگیرد آیینه که از شیشه بود زنگ نگیرد

2 تا عرصه مشرب نکشم باز، عنان را جا بر دل من وسعت اگر تنگ نگیرد

3 آزاده دل آن است که در ترک تعلق گر در خم نیلش فکنی، رنگ نگیرد

4 کی خصمی ظاهر شکند نسبت اصلی؟ چون شیشه تواند طرف سنگ نگیرد؟

5 آن را که اثر کرد به دل، زاری بلبل گل چیست، که خواهد می گلرنگ نگیرد

6 رنگینی گلشن بود از نغمه بلبل بی‌زمزمه‌ای، بزم طرب رنگ نگیرد

7 آهنگ گلستان نکند باد صبا صبح تا رخصتی از مرغ شباهنگ نگیرد

8 با غنچه بگویید که خون شد دل بلبل بر خنده کسی راه چنین تنگ نگیرد

9 زان رنج خمارم کُشد امشب، که صراحی بر گردن خود خون من از ننگ نگیرد

10 حسرت نگذارم به دل خویش چو قدسی دامان تو گر حیرتم از چنگ نگیرد