وعده وصل ار دهد، صبر تقاضا از قدسی مشهدی غزل 101

1 وعده وصل ار دهد، صبر تقاضا بس است فایده انتظار، ترک تمنا بس است

2 مرغ گرفتار را، حوصله باغ نیست برگ گلی در قفس، بهر تماشا بس است

3 خار ره عشق را، در جگر خود شکن کز پی مزد قدم، آبله پا بس است

4 یوسف اگر همره است، قافله گو امن باش بدرقه کاروان، عشق زلیخا بس است

5 آمده خُم‌ها به جوش، رحم کن ای پیر دیر جام مرا قطره‌ای، زین همه دریا بس است

6 یاد چمن تا به کی، شرم کن ای چشم تر گر غرضت گریه است، دامن صحرا بس است

7 داغ جنون، همنشین بر سر قدسی منه کز پی سرگرمی‌اش، آتش سودا بس است