1 شعر و عرش و شرع از هم خاستند تا دو عالم زین سه حرف آراستند

2 نور گیرد چون زمین از آسمان زین سه حرف یک صفت هر دو جهان

3 آفتاب ار چه سمائی گشته است در سنا جنس سنائی گشته است

4 از کمال شعر و شوق شاعری چرخ را بین ازرقی و انوری

5 باز کن چشم و ز شعر چون شکر از بهشت عدن فردوسی نگر

6 شعر را اقبال جمشیدی ببین مهر را شمسی و خورشیدی ببین

7 ور ز بالا سوی ارکان بنگری هم شهابی بینی و هم عنصری

8 ور درین علمت کند شاهی هوس علم اگر در چینست خاقانیت بس

9 چون بهشت و آسمان و آفتاب چون عناصر باد وآتش خاک و آب

10 نسبتی دارند با این شاعران پس جهان شاعر بود چون دیگران