خوش آنکه لاف هنر پیش بی هنر نزند از کلیم غزل 180

1 خوش آنکه لاف هنر پیش بی هنر نزند اگرچه برق بود طعنه بر شرر نزند

2 بچاره دست مزن در بلا که شصت قضا نشان غلط نکند، تیر بر سپر نزند

3 مکن سئوال که ابواب فیض اهل سخا گشاده است بروی کسیکه در نزند

4 چراغ عقل دهد روشنی ز پرتو عشق نظر نه بیند تا آفتاب سر نزند

5 فراخ حوصله گر خانه ای بسیل دهد چو موج دست تأسف بیکدگر نزند

6 بجز تو کز دل بیچاره صبر می طلبی کسی نگفته به بسمل که بال و پر نزند

7 دلم ز جانب آن چشم فتنه جو جمعست که مست سنگ بد کان شیشه گر نزند

8 درین بهار چنان روزگار افسردست که غیر شمع گلی هیچکس بسر نزند

9 کلیم خوارتر از خود کسی نمی بینم چرا ز حلقه اهل وفا بدر نزند