هزار حیف کزین عمر پنج‌روزه از قصاب کاشانی غزل 186

1 هزار حیف کزین عمر پنج‌روزه خویش نیافتیم که ما را چه خواهد آمد پیش

2 به سعی ناخن تدبیر خویش غره مباش که عقده‌ها است در این راه پرخطر در پیش

3 به شهد بیهده دست طمع دراز مکن به هوش باش که نوش سپهر دارد نیش

4 ز پا فتاده‌ام ای پادشاه کون و مکان تو رحم کن ز ره لطف بر من درویش

5 نگاه کن به رخ زرد و اشگ گلگونم ببین چه می‌کشم از دست نفس کافر خویش

6 خوشم ز مصرع حافظ که گفت ای قصاب چه‌ها است بر سر این قطره محال‌اندیش