سرگشته در این بادیه تا از حسین خوارزمی غزل 175

1 سرگشته در این بادیه تا چند بپوئیم ای کعبه مقصود ترا از که بجوئیم

2 ما شیفته باد صبائیم شب و روز باشد که نسیمی ز ریاض تو ببوئیم

3 گر در حرمت محرم اسرار نباشیم باری نه بس است این که گدای سر کوئیم

4 در دین وفا سجده ما نیست نمازی تا چهره بخون دل آشفته نشوئیم

5 بر هستی ما سنگ فنائی بزن ای عشق چون غرقه بحریم چه محتاج سبوئیم

6 رقص و طرب ما همه از زخم تو باشد کاندر خم چوگان رضای تو چو گوئیم

7 ما همچو حسین از غمت آشفته سرشتیم معذور همی دار گر آشفته بگوئیم