گذر از آنکه ندیدست از اقبال لاهوری زبور عجم 120

1 گذر از آنکه ندیدست و جز خبر ندهد سخن دراز کند لذت نظر ندهد

2 شنیده ام سخن شاعر و فقیه و حکیم اگرچه نخل بلند است برگ و بر ندهد

3 تجلئی که برو پیر دیر می نازد هزار شب دهد و تاب یک سحر ندهد

4 هم از خدا گله دارم که بر زبان نرسد متاع دل برد و یوسفی به بر ندهد

5 نه در حرم نه به بتخانه یابم آن ساقی که شعله شعله ببخشد شرر شرر ندهد