پروین و ستارگان از امیر معزی نیشابوری رباعی 157

1 هر نور و هر نظام که ملک جهان‌ گرفت از سنجر ملک شه آلب ارسلان‌ گرفت

2 صباحبقران مشرق و مغرب معزّ دین شاهی که او به تیغ و به دولت جهان‌گرفت

1 این چه شادی است‌ که زو در همه عالم خبرست وین چه شکرست‌ که زو در همه عالم اثرست

2 این چه بادست که او را ز نعیم است نسیم وین چه ابرست‌ که او را ز سعادت مَطَرست

1 ای دلبری که زلف تو دام است و چنبرست دامیّ و چنبری که همه مشک و عنبرست

2 رخسار توگُل است و بناگوش تو سمن گل در میان دام و سمن زیر چنبرست