به عالم حکم اشک ما روان از اسیر شهرستانی غزل 237

1 به عالم حکم اشک ما روان است زمین آیینه دار آسمان است

2 سرایتهاست با این چهره زرد گل سیراب اشکم زعفران است

3 چها گل می کند در عشقبازی بهارش دست پرورد خزان است

4 چرا رنگین نسازد انجمن را کدوی باده پیر دلجوان است

5 گل ناچیده خرمن می توان کرد به گلزاری که اشکم باغبان است