اشک ما آبیست روشن در از اوحدی مراغه‌ای غزل 61

1 اشک ما آبیست روشن در هوات خود به چشم اندر نیامد اشک مات

2 در طوافت سعی خواهم کرد از آنک سعی‌ها کردست گردون در صفات

3 خون من ریزی و دل گیری نوا بینوایی به دلم را از نوات

4 ای خط سبزت برات خون من کم نویس آن خط که مردیم از برات

5 دی دوایی می نبشتی از قلم حال من نشنید و دل خون شد دوات

6 ای به زلف و خال چون لیل دجا در دل و جانم غم لیلی دوجات

7 نزد ترکان ما ترا قدر ار چه نیست نزد ما، ای ترک، یک دم باش مات

8 دل بلات ار بت پرستان میدهند بت پرستم من، که دادم دل بلات

9 گر نجات از عشق جویی، اوحدی پیش او هم، نه رهت باشد، نه جات