جای ما کوی تو خواهد بود از فضولی بغدادی غزل 196

1 جای ما کوی تو خواهد بود تا خواهیم بود خاک آن کوییم گر سر بر فلک خواهیم بود

2 دلبرم طفلست و روز افزون جمالش آه اگر محنت من هم بقدر حسن او خواهد فزود

3 قدر محبوبان نمی داند کسی بهتر ز ما لیک قدر ما نمی دانند محبوبان چه سود

4 ساخت ما را دور با رخسار زرد و اشک آل زان خط سبز و سر زلف سیه چرخ کبود

5 بر فکند از خلق رسم سجده بت را رخت رخ نمودی بر بتان پیش تو واجب شد سجود

6 شوق زلف او بداغ دل نرفت از سینه ام بر نیاورد این همه آتش ازین خاشاک دود

7 سالک راه عدم گشتم بفکر آن دهان عاشقی چون من نمی آید فضولی در وجود