کمند و دام ما غیر از از نظیری نیشابوری غزل 216

1 کمند و دام ما غیر از شکار غم نمی‌گیرد مگس بر خوان عیش ما به جز ماتم نمی‌گیرد

2 نصیب دیگران هر لحظه رطل خنده لبریز است ته جام تبسم نوبت ما نم نمی‌گیرد

3 به شیرینی محبت در دل دیگر زیادت کن که ظرف ما ازین یک قطره بیش و کم نمی‌گیرد

4 مریضان دیار عشق خوش بیماریی دارند کسی دارو نمی‌خواهد، کسی مرهم نمی‌گیرد

5 حساب امشب و فردا به زلف درهمی دارم شمار ظلم و بیدادی کسی برهم نمی‌گیرد

6 سری از خاک گر گم گشته ما برکند شاید دل ما را به هیچ آن زلف خم در خم نمی‌گیرد

7 به آه و ناله می‌جوید «نظیری» بر درت راهی سکندر صف نمی‌آراید و عالم نمی‌گیرد